براساس برنامه ششم توسعه، مدت زمان خانه‌دار شدن خانوارهای ایرانی در سال ۹۷ باید به ۹ سال می‌رسیده است.
شاخص دسترسی به مسکن، مدت زمان انتظار برای خانه‌دار شدن با تخصیص ۱۰۰ درصد درآمد افراد برای خرید مسکن است که در یک سال گذشته با جهش قیمت‌ها، افت پیدا کرده است.
به گزارش مجله دلتا سال گذشته در حالی شاخص خرید مسکن تحت تاثیر قیمت‌ها به ۱۱ سال رسید که قرار بود بر اساس برنامه ششم توسعه این عدد از ۱۰ سال به ۹ سال برسد. این موضوع متاثر از چند متغیر است که بازار ملکی را تحت الشعاع خود قرار داده است.
دامنه نوسان قیمت مسکن یا متوسط سالانه نوسان های قیمت مسکن یکی از این متغیرها است. دامنه نوسان یا نرخ تورم سالانه مسکن در سال ۹۷ براساس برنامه ششم توسعه حداکثر به میزان ۱۵ درصد تعریف شده با این حال در سال ۹۷ این میزان معادل ۳/ ۳۲ درصد بوده است.
متغیر دیگری که از اوضاع نامساعد بازار مسکن خبر می‌دهد سهم نظام بانکی در تامین مالی مسکن است. براساس پیش‌بینی‌ها در حالی که در سال ۹۷ باید ۳۸ درصد از هزینه خرید مسکن خانوارها از طریق تسهیلات بانکی تامین می‌شده است، این تسهیلات فقط ۷/ ۱۸ درصد هزینه خرید مسکن را پوشش است.
شاخص سوم را می‌توان به سیاست‌گذاری برای نوسازی بافت فرسوده مرتبط دانست. بر اساس برنامه ششم توسعه ۱۸ درصد از میزان کل ساخت و سازها در کشور در سال ۹۷ باید به نوسازی بافت های فرسوده اختصاص پیدا می‌کرده است که این میزان در سال گذشته معادل ۱۲ درصد تحقق یافت و عملا با شکست مواجه شد. از دلایل اصلی محقق نشدن این تکلیف عدم تامین کمک سود سهم دولت و اعتبارات تخفیف های اعمال شده توسط شهرداری ها عنوان شده است.
افزایش سهم مسکن در سبد هزینه خانوار شهری، قابلیت دسترسی به تامین مسکن را از ۸ سال در سال ۸۴ به ۱۱ سال در سال ۹۷ افزایش داده است. این در حالی است که شاخص دسترسی به مسکن برای گروه های کم درآمد یعنی دهک‌های اول تا چهارم بین ۱۹ تا ۳۶ سال است و این موضوع نشان‌دهنده وخامت اوضاع برای این گروه از متقاضیان مسکن است. به عبارتی خانوارهای کم‌درآمد و به ویژه دهک‌های ۱ و۲ به این زودی‌ها قادر به تامین مسکن مناسب نخواهند بود.
